Kraków, dnia 5 października 2024r.

UCHWAŁA PROGRAMOWA

OGÓLNOPOLSKIEGO ZRZESZENIA SĘDZIÓW

„SĘDZIOWIE RP” w KRAKOWIE

My Sędziowie – polscy funkcjonariusze publiczni;

Powołani do wykonywania władzy sądowniczej

przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej;

Wybranego w powszechnych, bezpośrednich

i wolnych wyborach przez suwerena –  Naród;

Orzekający w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

wyłącznie na podstawie przepisów Konstytucji oraz ustaw;

W poczuciu odpowiedzialności,

wynikającej z treści roty ślubowania i atrybutu niezawisłości;

Działając w przekonaniu o konstytucyjnym porządku prawnym,

jako warunku istnienia oraz ciągłości Państwa Polskiego;

Uchwalamy założenia programowe

niezbędnej reformy ustroju polskiego wymiaru sprawiedliwości:

1. Powołujemy Zespół do Sprawy Przywracania Praworządności, wyznaczając mu za cel monitorowanie, opisywanie oraz kodyfikację naruszeń prawa oraz przygotowywanie projektów aktów normatywnych, zmierzających do zapewnienia bezzwłocznego przywrócenia rządów prawa w Rzeczypospolitej Polskiej;
2. Stwierdzając, iż obecny spór, dotyczący reguł obsady Krajowej Rady Sądownictwa ma proweniencję wyłącznie polityczną, a obowiązujące rozwiązania normatywne są niewątpliwie zgodne z ustawą zasadniczą i międzynarodowymi standardami, dla zażegnania konfliktu, godzącego w istotę polskiej państwowości proponujemy:

– wyodrębnienie w Krajowej Radzie Sądownictwa trzech komórek organizacyjnych: 

1) do spraw ochrony niezależności sądów oraz niezawisłości sędziów;

2) do spraw sądów powszechnych, sądów wojskowych oraz Sądu Najwyższego;

3) do spraw sądów administracyjnych;

– zadaniem pierwszej byłaby ochrona niezależności sądów oraz niezawisłości sędziów; trzon tej komórki stanowiliby sędziowie wybierani przez korpus sędziowski;

– zadaniem drugiej byłby udział w procedurze obsady stanowisk sędziowskich w sądach powszechnych, sądach wojskowych oraz  Sądzie Najwyższym, jak i potencjalnie – w procedurze awansowej sędziów; wybór części sędziowskiej do tej komórki winien następować w trybie demokratycznym – tj. w wyborach powszechnych albo przez Parlament (jego izby lub przez Zgromadzenie Narodowe);

– trzecia komórka miałaby analogiczne zadania jak druga – jednakże w odniesieniu do sądów administracyjnych; składałaby się ona z sędziów sądów administracyjnych albo w większości z sędziów tych sądów, także wybieranych w demokratycznej procedurze – jak w przypadku drugiej komórki;

– zakłada się dopuszczalność służby przez tego samego członka w innej komórce Krajowej Rady Sądownictwa po zakończeniu pracy w poprzedniej, ale dopiero po odpowiednio długim okresie karencji albo wręcz  istniałby taki zakaz;

3. Co do Trybunału Konstytucyjnego proponujemy:

– rozszerzenie przedmiotowego zakresu skargi konstytucyjnej w szczególności poprzez możliwość skargi na naruszenie praw konstytucyjnych;

– obligatoryjne publiczne wysłuchanie kandydata na sędziego;

– obligatoryjne przeprowadzenie rozprawy w sprawie udzielenia zabezpieczenia poprzez zawieszenie stosowania ustawy;

– odebranie ślubowania od sędziego przez Marszałka Sejmu;

– dopuszczalność wyboru nowego sędziego dopiero po upływie kadencji dotychczasowego sędziego Trybunału Konstytucyjnego;

– zakazanie obejmowania stanowiska sędziowskiego przez wysokich funkcjonariuszy publicznych, pełniących urzędy polityczne – od podsekretarza stanu wzwyż – albo dopuszczalność objęcia stanowiska sędziego Trybunału Konstytucyjnego przez te osoby po odpowiednio długim okresie karencji;

4. W kwestii ustroju sądownictwa powszechnego postulujemy:

– jednolite stanowisko sędziowskie sędziego sądu powszechnego z tożsamą stawką płacową – różnicowaną wyłącznie kryterium stażu pracy;

– likwidację trójstopniowej struktury sądownictwa i wprowadzenie w to miejsce dwóch poziomów – z zachowaniem konstytucyjnego nakazu dwóch instancji;

– likwidację wszelkich dodatków funkcyjnych;

– stworzenie oraz wprowadzenie rozwiązań, umożliwiających równomierne obciążenie sędziów pracą orzeczniczą w skali całego kraju;

– zakazanie finansowania stowarzyszeń oraz innego rodzaju organizacji sędziów ze środków innych, niż składki członkowskie;

5. Opowiadamy się za kontynowaniem kształcenia kadr sędziowskich w Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury, jednakże z uwzględnieniem następujących postulatów:

– uregulowanie statusu aplikantów poprzez wpisanie odrębnego tytułu ubezpieczenia emerytalnego, rentowego, wypadkowego, chorobowego;

– podniesienie prestiżu aplikacji poprzez  wzrost  wysokości stypendium do 50 % wynagrodzenia sędziego w stawce podstawowej  –  przez okres 12 miesięcy , a następnie  do 55%;

– wydłużenie płatności stypendium do czasu objęcia stanowiska asesora;

– wprowadzenie płatnego w 100 % urlopu macierzyńskiego na okres 12 miesięcy oraz płatnego urlopu ojcowskiego na okres 14 dni;

– wprowadzenie możliwość odwołania od negatywnej oceny ze sprawdzianu;

– funkcję dyrektora Szkoły winien pełnić sędzia albo prokurator;

– wyznaczanie wykładowców powinno następować poprzez stworzenie listy rankingowej tworzonej na podstawie anonimowych ankiet z zachowaniem prawa Dyrektora do powoływania nowych wykładowców;

– odsunięcie  wykładowcy od kształcenia przez Dyrektora powinno następować jedynie decyzją indywidualną zaopiniowaną  przez Radę Programową;

6. Co do ustroju odpowiedzialności dyscyplinarnej opowiadamy się za:

– wyłączeniem uprawnień przedstawiciela władzy wykonawczej do wiążącego polecenia wszczęcia postępowania dyscyplinarnego;

– powołaniem komisji – wg terenowego podziału kraju – z udziałem przedstawicieli sądownictwa, zawodów prawniczych oraz samorządu terytorialnego, których zadaniem byłoby podjęcie wstępnej decyzji o zainicjowaniu postępowania dyscyplinarnego;

– wyborem rzeczników dyscyplinarnych przez odpowiednią komórkę albo pełen skład Krajowej Rady Sądownictwa na 6. letnią kadencję;

– eliminacją instytucji rzecznika dyscyplinarnego ad hoc;

– uchwalenie ustawy – Kodeks etyki zawodowej sędziów, zawierającej także stypizowane na wzór Kodeksu karnego delikty dyscyplinarne;

– udziałem czynnika społecznego w postaci ławników w składach sądów dyscyplinarnych;

– wyznaczaniem składów sądów dyscyplinarnych w drodze losowania spośród wszystkich sędziów danego okręgu;

– wprowadzeniem instytucji skargi na przewlekłość postępowania dyscyplinarnego;

– zakazem prowadzenia postępowania dyscyplinarnego w wypadku usprawiedliwionej nieobecności obwinionego.

          Jesteśmy świadomi, że wprowadzenie niektórych postulowanych przez nas zmian wymaga zmiany Konstytucji i dlatego apelujemy do wszystkich sił politycznych o porozumienie ponad podziałami politycznymi dla dobra Wymiaru Sprawiedliwości i Rzeczypospolitej Polskiej.

Uchwalono na obradach w Krakowie w dniu 5 października 2024r.